بازیافت ضایعات الکترونیکی

بازیافت ضایعات الکترونیکی

بازیافت ضایعات الکترونیکی به منظور رسیدن به دو هدف انجام می شود.

یکی برای جلوگیری از پخش شدن این ضایعات و سم های تولید شده توسط آن ها در محیط زیست

و دیگری به منظور استفاده دوباره و بهینه از عناصر و فلزهای گران بها و با ارزشی است که در وسیله های الکترونیکی استفاده شده است.

این فلزهای با ارزش معمولا شامل طلا، نقره، پلاتین می شود.

ضایعات الکترونیکی شامل کلیه قطعه های جانبی و اصلی وسیله های دیجیتالی و قطعات موبایل غیر قابل استفاده است.

کلیه لوازم و قطعه های الکترونیکی از سه گروه مواد تشکیل شده اند :

حدود سی در صد پلاستیک ، سی درصد اکسیدهای دیر ذوب ، چهل درصد ترکیبات فلزی

بازیافت کردن این مواد سه مرحله اساسی دارد: پیش عملیات ، پرعیار سازی ، تصفیه.

در شروع فرایند بازیافت کردن این ضایعات با استفاده از چند روش پلاستیک و مواد آلی را از سایر بخش ها و مواد جدا سازی می کنند.

از جمله این روش ها سوزاندن مواد است یا این که به صورت فیزیکی و با استفاده از مغناطیس و برق جدا سازی عناصر مختلف انجام می شود.

در صورتی که عملیات بازیافت در محیط های صنعتی انجام شود و محدودیت مالی وجود نداشته باشد

روش مناسب جداسازی مواد ، جدا سازی به روش واسته سنگین یا  heavy media separation  است.

این روش بر اساس اختلاف چگالی موجود بین عنصر مورد نظر و عنصر زائد پیش می رود.

مدارهای کامپیوتری ضایعات الکترونیکی:

زباله هایی که از رایانه های باقی مانده است بر اساس این که مربوط به چه دوره زمانی باشند نسبت ترکیب های به کار رفته در آن ها متفاوت است.

مثلا کامپیوترهایی که تا قبل از سال های هشتاد میلادی تولید شده اند نسبت به کامپیوتر های امروزی حاوی مقدار بیشتری از فلز های طلا ونقره بوده اند.

البته نباید فراموش کرد که کوچک تر شدن اندازه های محصولات امروزی در این اتفاق بی تاثیر نیست.